Omdat het vaak een van de eerste dingen is waar mensen vragen over hebben, deel ik hier mijn ervaring en visie op de meest voorkomende oorzaak en functie van misselijkheid tijdens het draaien. En hoe je ermee om kunt gaan, hoe het verdwijnt. (-:

Het wervelen kan je zien als een reinigingsproces, alsof je je hele systeem in de centrifuge gooit: Alles wat jouw niet meer dient wervel je van je af. Dat is een individueel proces, dus bij iedereen anders. De een reageert in de eerste plaats fysiek, de ander emotioneel of mentaal. Je ziet jezelf in de spiegel: angsten, oordelen ed komen aan de oppervlakte. Dat lijkt een heel onaangename ervaring, maar in werkelijkheid is het een heel waardevolle ervaring: omdat je licht schijnt op onbewuste patronen. Tijdens het draaien leer je bij te sturen naar meer zelfliefde, aandacht, kracht en wat je ook maar nodig hebt om je beter te voelen. Een heel waardevolle investering in jezelf dus.

Misselijkheid tijdens het wervelen heb ik aan het begin, in extreme mate ervaren. Vanaf de derde keer kwam het op bij mij. Ik was er bang voor, en ervaarde vooral heel veel schaamte, dat ik mijn omgeving onder zou spugen. Ik voelde me gefrustreerd omdat het me liet vertragen, en zo levenloos en ziek deed voelen. Mijn huid werd grijs, mijn ogen leeg, ik was er niet. Ik was angst geworden. Allerlei oordelen vlogen door mijn hoofd: ik ben niet goed genoeg, en ik was teleurgesteld: Ik moet toch beter kunnen!

Waarom gebeurt dit? Soms wel/ soms niet? En wat zit er achter? In theorie* geleerd dat misselijkheid een barrière is die mijn brein opwerpt op het moment dat er kwetsbare gevoelens naar de oppervlakte komen, die aandacht willen. Maar het brein zegt nee hoor, daar beginnen we niet aan, geeft een signaal aan de maag: omkeren! Zodat ze stopt met wervelen en dus stopt met voelen. Het proces van reiniging wordt gestopt, en we blijven bij het oude.. oef gelukkig ! Veilig! Denkt het brein.

Of het brein krijgt simpelweg teveel nieuwe informatie, en te kort de tijd om het te verwerken, dan vraagt het lichaam eigenlijk om vertraging. En zo maak je stap voor stap ruimte om de nieuwe ervaringen te integreren.

Ik ging op onderzoek, werd weer vreselijk misselijk, vocht ertegen, liet mezelf uiteindelijk naar de wc rennen… kwam terug met misselijkheid en ging verder. Wat wil er gevoeld worden? Ik heb mezelf toegestaan om me gefrustreerd te voelen, er om te lachen, te huilen, te vloeken, te brullen, te grommen, en te zingen tijdens het wervelen. Fuck it ! Ik mag zijn zoals ik ben, met alles erop en eraan.

Dat was mijn bevrijding.

Gefascineerd door dit onderzoek, voelde ik mij als een ontdekkingsreiziger in mezelf. De vrijheid die ik dan voel is zo inmens groot, ik krijg er zo knalveel energie van, dat ik wervel als een komeet door de ruimte.

Mijn misselijkheid verdween dus, zonder te hoeven overgeven. Ik kon reizen door allerlei werelden van plezier en verbinding, terwijl ik gevoed werd door een onvoorstelbare kracht van boven en beneden die samenkwam in mijn hart.

Wat gebeurde er? Ik had mijn oordelen losgelaten. Expressie gegeven aan mijn frustraties, boosheid, verdriet.. het grote niet weten, leegte, eindeloos leek het. Maar het was ok. Ik stond mijzelf toe te zijn zoals ik ben.

Met als gevolg meer zelfliefde, zelfvertrouwen, inspiratie en het beleven van Vrijheid.

theorie* Vooral in workshops van Ziya Azazi heb ik dit geleerd, en in eigen onderzoek als kloppend ervaren.